GEBOEID door het LEVEN

- levensverhalen -

  • Arno: ik heb het een hele tijd kunnen verbergen

    Totdat ik een jaar of 20 was ging ik alleen in het weekend uit. Vanaf mijn 20e werd het eigenlijk dagelijks, en als je dagelijks je portie nodig hebt, dan ben je verslaafd. Er waren periodes dat het heel goed ging, als ik b.v. Internationaal reed dan dronk ik alleen s'avonds, b.v. bij en na het eten. Maar in 1988 werd ik chauffeur op een huisvuilauto. Vanaf dat moment ging het om niet te benoemen hoeveelheden, terwijl ik ook de hele dag nog moest rijden, van s'morgens 5 uur tot 's avonds 22- 23 uur. Als ik daar nu over nadenk is het te belachelijk voor woorden, maar het gebeurde, en ik was niet de enige, (misschien wel de ergste). Gelukkig heb nooit een ongeluk gehad in die tijd. Ik had waarschijnlijk een hele zwerm engelen om me heen. In 1989 leerde ik mijn huidige vrouw kennen, en die heeft me voor de keus gesteld: "Het is je bier of ik". Toen ben ik gestopt. 15 jaar heb ik "droog gestaan" zoals dat zo mooi genoemd wordt, toen ben ik toch weer gaan drinken, eerst eens eentje, op een verjaardag of zo, dat werden er de volgende keer al 2, daarna 3 en de rest hoef ik waarschijnlijk al niet meer te vertellen. Omdat mijn vrouw er niet zo voor was ging ik steeds meer drinken als zij er niet bij was, dus weer als ik met de auto moest rijden. Ik denk nu weleens, "onze Lieve Heer heeft het wel erg druk met mij gehad, om mij overal te beschermen tegen mezelf". Ik heb het zo een hele tijd kunnen verbergen tot 10 december 2009; ik zou op een kerstmarkt gaan staan en had weer gedronken. Op een gegeven moment moest ik mijn vrouw bellen dat ik het niet kon vinden, en toen ik het gevonden had kon ik er weer niet met de auto bij. afijn, mijn vrouw is gekomen met mijn oudste dochter om me te helpen. Ik had een marktkraam bij me, dat was een soort partytent met allemaal buizen die ik in elkaar moest zetten. Het enige wat ik er nog van weet is: dat ik niet logisch meer kon denken. We hebben toen de heleboel weer terug in de auto gesmeten, en ik dacht dat we naar huis gingen, maar toen stond daar ineens een ambulance, die had mijn dochter gebeld omdat ze dacht dat ik een TIA had o.i.d. omdat ik zo raar deed. In de ambulance schijn ik de broeders verteld te hebben dat ik gedronken had, (dat hadden ze geroken) maar dat mijn vrouw dat niet mocht weten, want dan zou ze me wegsturen, daar was ik bang voor. Toen hebben ze tegen mijn vrouw gezegd dat het wel meeviel en dat ze me maar in bed moest stoppen. Enige dagen later belde de huisarts mij op. Hij vertelde dat hij het verslag van de ambulance had gelezen en dat hij daarvan was geschrokken, en als ik een probleem had dat hij me graag wilde helpen. Maar ik zei "nee, ik heb geen probleem", ik dacht het zelf op te kunnen lossen. Maar op 18 februari 2010 was het weer prijs: Ik was de hele middag zoek, voor mijn vrouw in elk geval, toen ik thuis kwam deed ik weer zo raar en is ze met mij naar de HAP gegaan. Die arts heeft toen bloed geprikt en op maandagmorgen moest ik om 8 uur naar de huisarts om de uitslag. Mijn vrouw is toen meegegaan. Toen kwam de uitslag: ergens rond de 450 promille! Ik kon toen niets anders dan alles opbiechten. Dat was op zich eigenlijk een hele opluchting want altijd met leugen en bedrog leven is heel slecht voor een mens. En je zult het geloven of niet: Gods planning is zo secuur, dat er diezelfde avond een cursus begon om van je verslaving af te komen: de cursus "Geboeid door het leven". Deze cursus heb ik gevolgd en ik ben nu gestopt met drinken voor en met de hulp van mijn Heiland, want die wil dat ik zijn tempel (mijn lichaam) rein bewaar. Ik ben nog 2x de fout ingegaan, maar ik sta ondertussen vanaf 16 oktober 2010 kurkdroog. Waar ik vroeger nooit door een supermarkt kon lopen zonder een paar blikken bier te kopen, loop ik er nu fluitend en zwaaiend voorbij. De tijd die ik vroeger besteedde aan het drinken gebruik ik nu dubbel en dwars om Bijbelstudie te doen, en zo heb ik ook al heel veel van de Bijbel geleerd; het afgelopen anderhalf jaar al meer dan al die 55 jaar ervoor bij elkaar. (Arno = pseudoniem)

  • Gregory: de verandering

  • Erika: door intensief gebed

    Hallo, Ik wil een getuigenis afleggen over het overwinnen van mijn alcoholverslaving. Ik was al jaren verslaafd aan de alcohol, omdat ik de realiteit niet aankon, en wat ik ook probeerde, het lukte me niet om mijn verslaving te overwinnen. Ik probeerde vaak te stoppen, maar de drang naar alcohol was steeds sterker en overwon het steeds weer. Ik was nooit met het geloof bezig en ging ook nooit naar een kerk, totdat ik per toeval een foldertje in de bus kreeg over een gebedsgenezer bij de Capitol- kerk. Ik ben daar toen geweest en lid geworden van Capitol family centre. Ik ben me toen steeds meer gaan verdiepen in het geloof en ben begonnen met oprecht te bidden met heel mijn hart. Ik denk dat het in april 2007 was dat ik echt van de drank afwou. Ik ben toen op een nacht heel oprecht gaan bidden naar God en gesmeekt of Hij me kon verlossen van het kwaad met de naam: alcohol. Ik had de Heer hiervoor gedankt en ben gaan slapen. Een paar uur later werd ik wakker van hevige bevingen in heel mijn lichaam. Het leek of dat mijn bloed aan het koken was en ik werd heel bang, maar ben toch terug in slaap gevallen. Toen ik de volgende morgen wakker werd, voelde ik me een ander mens. Ik heb sinds die dag nooit geen drang meer gehad naar alcohol. Ook heb ik geen afkickverschijnselen gehad. Ik weet heel zeker dat God me die nacht genezen heeft en het boze uit mijn lichaam heeft verdreven. Ik dank God voor de genezing en dat ik de realiteit aankan zonder mijn geest te hoeven bedwelmen.

  • Len: moeder van vier kinderen

    Ik ben geboren in een katholiek gezin, en niet gewenst door mijn moeder, heel verdrietig. Het is ongeveer 15 jaar geleden, na een huwelijk vol van agressie en huiselijk geweld. Ik ben vaak in blijf van me lijfhuizen en opvang centra’s geweest. Ik moest altijd knokken om een normaal bestaan te hebben met mijn kinderen, waar er al 2 de deur uit waren, omdat het geen leven is voor een kind om je moeder ziek op de bank te zien of stoned. Ik was verslaafd aan cocaïne, heroïne en rookte wiet en stuff. Ik was met de dope in aanraking gekomen door een vriend, en dacht dat hij het goed met ons voor had en te vertrouwen was. Ik kwam er pas veel later achter dat hij verslaafd was, en binnen de kortste keren ik ook…. Het was heel moeilijk om rond te komen van een uitkering, want gebruiken kost steeds meer. Als ik 50 gulden had, dan ging er 25 gulden aan boodschappen en een geeltje dope. Ondertussen had ik nog 1 kind thuis. Alles glipte door mijn vingers weg! Mijn andere zoon, van 14 jaar, had ook zijn koffertje al gepakt en was bij zijn zus gaan wonen. Ondertussen waren we zo’n 2,5 jaar verder. Ik wist dat God bestond, en dat was ook heel bijzonder, want ik had het niet van thuis meegekregen. Toen, op een dag, na veel te veel pijn, verdriet en ellende, heb ik geroepen met luide stem(ik voelde me vreselijk ziek) naar God: “Als u echt bestaat, HELP ME!”. Ik kon niets meer, ik was op. Ik woog 43 kilo. We zaten in een gekraakte woning, voormalige coffeeshop. Er was geen verwarming, helemaal niks, het was koud en vochtig. Op een regenachtige zaterdagmiddag liep ik met mijn boodschappen naar de stad. Ik zocht Jezus, was aan het eind van mijn latijn, en wist dat de “oase boekenhandel” geopend werd, en daar moest ik naar toe. Het was feest daar, het was warm en gezellig en het waren lieve mensen. Ik zag er niet uit, ik was doorweekt en helemaal op. De eigenaar van de winkel kwam naar me toe en vroeg wat hij voor mij kon doen. Het enigste wat ik zei was:”Ik wil Jezus leren kennen, hij kan mij helpen, wat kost me dat??”. Na een aantal avonden van de bijbel te lezen, kreeg ik een uitnodiging van een conferentie in Biddinghuizen, speciaal voor alleenstaande moeders. Ik ben daar naar toe gegaan. De treinreis heb ik toen betaald van de kinderbijslag!! Wat ik toen meemaakte, de Heer heeft mij aangeraakt en het was daar zo fijn. We hebben veel gezongen, gebeden, gelachen en gehuild. Jezus heeft mij gered, alle vuiligheid in mij, ik voelde het uit me stromen. Ja, dan ben je stil, zó bijzonder, een wonder!! Hij maakte mij rein. Hij gaf me een nieuw leven. Hij zei:”Kind, ik hou zoveel van jou, ik heb een plan met jou”. Je wilt niet weten wat die week voor mij betekent heeft. Ik was clean. Ik was Len en ik ben een kind van de Heer, Dank u Jezus. Hij heeft mij gered, geen afkick, zo bijzonder. Alles was weg, een nieuw leven, met Hem. Ook ben ik 6 jaar geleden gestopt met roken. Bij Jezus, daar moet je zijn. Vrij van verslaving. Alleen door Jezus. Amen!!!!

  • Mia: een ervaring rijker

    'Hoe ouder hoe wijzer' gaat niet altijd op. Er was een probleem in mijn leven geslopen,dat ik niet wilde, maar het was er wel. Ik ben niet zo jong meer,en dikwijls wilde de slaap niet komen en dan denk je; kom ik neem maar een glaasje, maar na verloop van tijd werd zo'n glaasje steeds lekkerder. Ik voelde dat dit de verkeerde kant opging;er was een macht die sterker was dan ik. Ik wilde en voelde dat God, waar ik zo'n vertrouwen in en liefde voor had, dit wilde stoppen . Met de hulp van een groep van Geboeid door het leven en vooral van God heb ik de verslaving overwonnen! Iedereen die in welke vorm dan ook gebonden is aan iets, is niet 'vrij.' Beste mensen, vraag God om te helpen uw leven te leiden, en God helpt je als je er om vraagt. Dank God dat er, dank zij het leven en sterven van zijn Zoon Jezus Christus, voor jou Leven mogelijk is! Ik hoop hiermee anderen een beetje geholpen te hebben om op hun weg naar 'vrijheid'. Mia (pseudoniem)

  • Danny: alcohol en drugs verzachten mijn innerlijke pijn van afwijzing en vernedering.

    Mijn verhaal begint bij mijn opvoeding. Mijn ouders waren alcohol verslaafd en al heel vroeg was het normaal dat drank een levenstijl was. Ik kom uit België en daar heb je in ieder dorp minstens 4 kroegen. Mijn moeder hield zelf een kroeg open. Ze had de gewoonte vrolijk mee te drinken met de klanten. Mijn vader was er een met losse handjes en het vernederen van mij hoorde erbij. Ik was dus al op heel jonge leeftijd een instrument in mijn ouders’ handen om hun frustraties te uiten. Daardoor werd ik steeds meer angstig en onzeker. Het gebeurde heel veel dat ik van de lagere school kwam en mijn ouders dronken op de bank lagen en ik voor mezelf moest zorgen. Eerlijk gezegd kan ik een paar boeken schrijven over mijn jeugd. Ik begon steeds meer en meer te drinken en op mijn 14e jaar begon ik joints te roken. Ik kan je zeggen; in combinatie met alcohol wordt je daar echt niet helder van. Het resulteerde dat ik op mijn 18e verjaardag in de psychiatrie terecht kwam (in België: vergeleken met Nederland ga je dan 100 jaar terug de tijd in.) Ik was paranoïde en suïcidaal. De tijden dat ik in de psychiatrie was werd dit alleen maar erger. Ik kreeg per dag hoge dosissen medicijnen; dat was voor mij een chemisch harnas. Maar mijn geest bleef gekweld dag na dag. Ik zwerfde ook rond zonder een vaste verblijfplaats. In de winter meldde ik mij in de psychiatrie aan voor onderdak en voedsel. Ik kreeg dit steeds zonder problemen, want ik was ondertussen invalide verklaart. Ik ben meerdere malen in afkick klinieken geweest. Niks heeft mij geholpen. Toen ik zwerfde kwam ik in een huis terecht voor daklozen in Gent. Daar kreeg ik een ontmoeting met GOD: Ik ben eigenlijk katholiek opgevoed, maar mijn ouders waren niet echt een christelijk voorbeeld. Ooit kreeg ik in mijn jeugd eens van een meisje uit de USA een bijbeltje (nieuw testament) Ik was daar zo blij mee, want kadootjes waren niet veel aanwezig in mijn leven. Dus ik koesterde dat kadootje heel sterk. Ik las erin maar begreep er niks van. Toch droeg ik het overal mee. Het bracht me geluk als ik de grens overging om drugs. Maar op een dag toen ik dakloos was en verbleef bij een katholieke broeder in Gent, las ik erin en toen sprak GOD zo duidelijk. Dit waren de woorden: Danny, als je blijft gebruiken kom je het koninkrijk van GOD niet binnen!! Ik was zo geschrokken dat ik spontaan het laatste stuk hash uit het raam gooide. De volgende dag ging ik het snel zoeken maar het was weg. Dus ging ik naar de tramhalte om naar een dealer te gaan. Alleen bleef die tram heel lang weg. Ik wist dat er een evangelische gemeente in de Burgstraat was. Ik voelde heel sterk dat ik daar heen moest. En de tram kwam maar niet af. Ik zei: “oké GOD als je bestaat dan wil ik als ik aanbel dat de deur opengaat anders ben je mij kwijt’. Zo gezegd zo gedaan: Ik kwam aan, alles was potdicht en donker. Ik belde aan en 5 minuutjes later ging er een licht aan. Toen vroeg ik: Ik wil christen worden, hoe doe je dat? De man beloofde mij de eerstvolgende zondag op te halen. Hij hield zich aan zijn belofte. Ik zat daar in de kerk en toen ze begonnen te zingen werd ik zo gegrepen door de liefde van GOD door zijn HEILIGE GEEST dat ik huilde en huilde. Ik vroeg JEZUS om vergeving en ontving vergeving. Ik had het gevoel dat ik 100 kg lichter woog. Ik was wedergeboren! Mijn vrienden dachten dat ik stoned was maar ik zei: nee man, ik heb JEZUS gevonden! Een ding weet ik nu meer dan zeker: Ik ga nooit meer terug! Wat ik nu heb is meer dan alle crack, pijpjes, XTC, paddo’s of wat voor dope dan ook. Ik ben liever dronken in de Geest van God dan van de alcohol en drugs.

  • Cor: verliezen waar je altijd voor zorgde en leefde.

    Mijn leven was in een dusdanige neerwaartse spiraal geraakt dat men het licht aan het eind van de tunnel niet meer zag. Door gesprekken met m'n huisarts werd ik uit genodigd voor geboeid door het leven.
    Mijn Ellende in een notedop. Mijn leven was in een dusdanige neerwaartse spiraal geraakt dat men het licht aan het eind van de tunnel niet meer zag. Mijn problemen ontstaan na mijn echtscheiding toen m'n ex besloten had om te verhuizen naar Breda EN de kinderen meenam. Want Zij ging er toen voor zorgen. Ze heeft die opleiding (HBO) kunnen doen door mijn inzet , ze heeft daardoor ook carrière kunnen maken, je had altijd geleefd en gezorgd voor je gezin.. en dan krijg je de deur tegen je neus.
    Vechten voor je kinderen, en na victory uiteindelijk toch verliezen. Verliezen waar je altijd voor zorgde en leefde. Ik durfde niet een vuist te maken en te zeggen tot hier en niet verder. Wat ik ook wilde of deed het lukte niet om grip op het geheel te krijgen, en zo is langzamerhand de drank een hoofdrol in mijn leven gaan spelen. Even vergeten de zorgen van de dag, die er de volgende dag weer waren.
    Bij geboeid door het leven kom ik opnieuw het woord van de Heer tegen, ja in mijn jeugd had ik er al voldoende kennis mee gemaakt maar toch het contact verloren. Door er weer over te horen en te praten en te lezen, liet ik de Heer weer toe in mijn leven. Toen kreeg ik in mijn slaap een droom, die droom liet mijn leven zien in de vorm van een schip waar ik de kapitein van ben. Het ging helemaal niet goed met het schip, het was van ondiep rustig water in diep zeer ruig water terecht gekomen. Vele functies van het schip waren uitgevallen en de bemanning was wanhopig, mijn stuurman sprak tot mij de woorden. Je Moet iets doen, bijna niets meer werkt aan boord, als je ons en het schip wilt verliezen Moet je iets doen. Deze droom kan ik tot heden dage nog herinneren, Ik was het schip, de Bemanning zijn mijn ouders en kinderen, de stuurman Is mijn Partner. Deze droom gaf de Heer mij om tot inzicht te komen, hij bood mij een thuis waar men rust, kracht, liefde en begrip vind. Een haven waar je veilig bent. Ik heb heel veel steun en begrip ervaren in mijn groep, we zaten allemaal in het zelfde schuitje. Ieder op zijn manier en zijn verslaving.
    Sta open voor en je neus gaat vanzelf in de goede richting.
    Vanaf dat moment ben ik veranderd, maar de duivel belt nog regelmatig aan en dan vind ik de kracht van de heer. Als ex verslaafde moet je nog wel het roer van je schip in handen hebben, want de duivel blijft proberen.

  • Charlotte: het leven had voor mij geen waarde meer.

    Ik groeide op in een modaal gezin, dat bestond uit vader, moeder en twee dochters. Al op jonge leeftijd merkte ik, dat er thuis iets niet klopte. Als mijn moeder een blauw oog had werd me verteld, dat ze zich aan de kast had gestoten. Van mijn hele vroege jeugd weet ik me niet zoveel te herinneren, maar wel, dat ik voor mijn 6e jaar tussen 2 vechtende ouders stond, die mekaar met de schoenen in de haren vlogen. Elk had ook zijn/haar eigen slaapkamer in huis. Als kind dacht je dat dit zo hoorde. In de eerste klas van mijn lagere school werden we door onze vader van school gehaald, midden in een les en er werd ons verteld, dat we voor onze gezondheid er een tijdje uit moesten. Naar een gezondheid kolonie. Na bijna een half jaar mochten we weer naar huis. Maar later zijn we nog verschillende keren moeten verhuizen van het ene pleeggezin naar het andere.
    ALCOHOL
    Na de huishoudschool ben ik gaan werken in de zorg. Met 17 jaar ben ik op kamers gegaan in de buurt van mijn zus. Als ik bij mijn zus kwam logeren, lag er een vreemde man bij me in bed. Het was flower power tijd. Seks met meerdere mannen was “in” werd me verteld en ze leerde me alcohol drinken door dat stiekem in mijn seven-up te doen, die ik ook nog nooit had gedronken. Mijn zelf respect daalde al snel naar 0. Al gauw kon je mij na mijn werk tot in de vroege ochtend uurtjes vinden in de kroeg. Er was er niet één die ik niet kende. Ik had meerdere relaties en ontmoette een ruim 40 jaar oudere man waar ik een tijd mee optrok en als we geen slaapplaats hadden, kraakte hij een magazijn, waar we sliepen en die we vóór openingstijd weer verlieten. Het leven had voor mij geen waarde meer en ik begon zelfs aan zelfmoord te denken. Ik geloofde niet meer in de goedheid van de mens, kreeg een hekel aan alles wat tussen de leeftijd van kind en ouden van dagen inzat. Het kon me dus ook niets meer schelen wat er met mij gebeurde. Als ontbijt dronk ik bier om de kater weg te werken en ging naar mijn werk. Mijn bed zag ik niet veel. Politie kwam voor mij en mijn drink vriendin op het werk, maar omdat ik toch mijn werk redelijk deed en kon scheiden van privé, mocht ik blijven.
    BEVRIJDT
    In die tijd kwam er een meisje van 18 werken, die zelf verslaafd was geweest, maar Jezus had ontmoet in haar leven. Haar vader was toen ze 16 was aan tbc overleden en haar moeder lag toen op sterven van kanker. Zij sprak over Jezus alsof ze Hem kende en getuigde vrijmoedig over haar geloof. Toch moest ze eerst weer een tijdje naar huis om haar moeder en 2 broers te verzorgen en het grote herenhuis waar ze woonden te onderhouden. Na zo’n 3 weken was ze terug, had haar moeder begraven, maar getuigde nog steeds blijmoedig van de wonderen die God in haar leven deed. Dat zette me aan het denken. Ik raakte bevriend met haar, maar was zelfs bang geworden om de Bijbel zelfs maar aan te raken. Ik kreeg een chronische kwaal waarvan de dokter me niet kon genezen en hij ontdekte op de foto’s iets in mijn voorhoofd wat er niet hoorde, maar wat me wel veel hoofdpijn bezorgde. Ik slikte kalmeringstabletten en liep regelmatig op mijn werk met hoge koorts. Totdat dit gelovige meisje zei dat het voor God een peulenschil was om mij te genezen. Ze vertelde me hoe zij het naar God had uitgeschreeuwd: “Jezus, als je echt bestaat laat het me dan zien.” En dat had Hij gedaan. Ik heb die avond ook uitgeroepen naar God en het eerste teken was, dat Hij me op slag genas en dat er op de latere foto’s niets meer terug te vinden was. Ik werd zo vervuld van Zijn blijdschap, dat ik het wel van de daken wilde schreeuwen. Op mijn werk begrepen ze niet wat er gebeurt was. Ik verbrak mijn relatie met die man, die dacht, dat ik volslagen gek was geworden. Ik sloot me aan bij Youth for Christ, we zongen met elkaar geestelijke liedjes in de openbare bus. Er begon voor mij een hele nieuwe tijd. Daarna volgde een lange weg met vallen en opstaan. God heeft vele wonderen in mijn leven gedaan en ik ben van meerdere dingen genezen, waar de dokter geen antwoord op had. Hij heeft me ook van veel dingen bevrijdt. Ook van de alcohol. Mijn ouders hebben door mijn radicale bekering samen opnieuw hun leven aan God gegeven. Mijn zus woont al jaren alleen en heeft een nieuw leven opgebouwd en haar kinderen zijn gelukkig getrouwd en hebben zelf weer kinderen. Gelukkig is na een turbulente jeugd alles goed gekomen. Ik ben nu al weer 27 jaar met mijn 2e man getrouwd. We hebben geen kinderen, wel een pleegzoon met zijn gezin en we hebben veel kinderen mogen opvangen en een kinder Bijbel club thuis gehad. Later hebben we ook tijdelijk alcohol- en drugs verslaafden thuis opgevangen en door genade veel mogen leren. Ik heb mezelf terug gevonden in de Heer. God is trouw, hij laat je niet vallen. Hij is liefde, maar ook rechtvaardig. Maar wij zelf moeten wel keuzes maken en willen veranderen. Dan zal Vader door zijn zoon Jezus dingen in je leven doen, die jijzelf niet kunt. Mijn tranen van verdriet werden vreugdetranen , toen ik ging ontdekken hoeveel Jezus van me hield, ondanks mijn rebellie en fouten, die ik maakte. En als ik terugkijk op mijn leven, kan ik me alleen nog maar verwonderen en danken. Aan Hem zij de eer.